کتاب از بادکوبه و چیزهای دیگر (یادداشت های سفر به جمهوری باکو) اثر ناصر همرنگ انتشارات امید سخن

این‌ها را آوردم تا گفته باشم پشت سر این نامه‌ی ناچیز چه چیزهایی است. و در پس این آه و ناله چه سوداهایی، که یعنی مثلاً بادکوبه و چیزهای دیگر. آخر مگر می‌شود این‌همه نزدیک بود و آن‌همه دور ایستاد از آن رخدادها و از آن ماجراها؟ و اصلاً مگر می‌شود بادکوبه زده بود و ندید و نشنید این چیزهای دیگر را؟ در همه‌ی این مدت که بارها و بارها مرز همپای ایران و اران را درنوردیده و تا باکو و گنجه و شکی و شماخی و حتی تا قوبه رفته بودم، ذهن و رمانم پر بود از این مسئله‌ها، که یعنی یک جورهایی سیر در انفس به بهانه‌ی سیر در آفاق، و هنوز نیز به عنوان خبرنگار مثلاً. و راستش را بخواهید در همه‌ی مدتی که من در سفر و حضر سرگرم رشته کردن پنبه‌ی همین وجیزه بودم، همچنان این، چیزهای دیگر بود که نگاهم را گرفته بود تا آن بادکوبه. نتیجه اما همان بود که بود. تکمیل گزارش آن سفر و سفرهای دیگر، و سپس افزون چیزهایی که همواره به نگاهی خریدارانه تر بستگی داشته است و دارد. از دست ما که جدای از این کاری ساخته نیست. هنوز نیز پس از این همه سال و ماه نمی‌دانم تا چه اندازه توانسته‌ام به پرسش‌های دغدغه آمیز خودم در این نوشتار پاسخ داده باشم. این شاید یک امید واهی بیش نیست. بااین‌حال اگر توانسته باشم به‌اندازه‌ی یک وجب گامی در راه ادای دینم به آنچه که در این دوره‌ی خطیر، ایران و ایرانی دمادم از همه‌ی ما توقع دارد، برداشته باشم، کلاه گوشه‌ی دهقانی‌ام به هفت آسمان می‌رسد و همین خود مرا بسنده می‌کند.