معرفی اجمالی
کتاب فقط روزهایی که می نویسم: یک اثر جذاب از آرتور کیریستال
کتاب «فقط روزهایی که می نویسم» به قلم آرتور کیریستال، به یکی از آثار مهم در ادبیات معاصر تبدیل شده است. بسیاری از منتقدان در مراسم اهدای جایزۀ پن، او را «آشوبگری دوستداشتنی و فتنهگری خودی» توصیف کردند.
تحلیل سبک نویسندگی آرتور کیریستال در کتاب فقط روزهایی که می نویسم
آرتور کریستال در این کتاب با قواعد سنتی مقالهنویسی به چالش میکشد و نوعی «جستار روایی» را به تصویر میکشد. در این سبک، نویسنده صرفاً به بیان اطلاعات و تحلیل نمیپردازد بلکه روایت خود از تجربیاتش را با خواننده به اشتراک میگذارد.
ویژگیهای خاص کتاب فقط روزهایی که می نویسم
- ذهنی زیرک و دقیق
- عدم وجود پیشداوری در نگارش
- توانایی خاص در بهبود حال و روحیه خواننده
سبک مشاهدهگری دقیق و سرزندگی نوشتههای کریستال به جستار و قالبهای فکری جان تازهای میبخشد و تجربهای ارزشمند برای خواننده فراهم میآورد. اگر به دنبال یک کتاب تأثیرگذار و متفاوت هستید، «فقط روزهایی که می نویسم» تجربهای متمایز خواهد بود. این اثر میتواند به شما در درک عمیقتری از ادبیات و جنبههای مختلف زندگی کمک کند.
نویسنده: | آرتور کیریستال |
---|---|
مترجم: | احسان لطفی |
شابک: | 978-600-96884-9-4 |
ناشر: | اطراف |
موضوع: | جستارهای آمریکایی – قرن 20م.نقد ادبیات – جنبههای اجتماعی |
ردهبندی کتاب: | ادبیات لاتین (شعر و ادبیات) |
قطع: | رقعی |
نوع جلد: | نرم مقوایی |
تعداد صفحه: | 118 |
تعداد جلد: | 1 |
وزن: | 80 گرم |
اقلام همراه: | کتاب «فقط روزهایی که مینویسم» : آرتور کریستال، نویسندهی کتاب «فقط روزهایی که مینویسم»، ذهنی زیرک، دقیق و عاری از پیشداوری دارد و این ویژگیها از او جستارنویسی ساخته که چه با او موافق باشیم چه نباشیم، نوشتههایش حالمان را خوب میکند. مشاهدهگریِ دقیق و سرزندگیِ نوشتههای او حیاتی نو به جستار و قالبهای عرضهی فکر بخشیده است. کیف صفحهی 95 : طرح روی کیف صفحهی 95 صفحهای از نسخهی پیشتولید کتاب «فقط روزهایی که مینویسم» است وقتی که هنوز متولد نشده بود. نسخهای که ویراستار و نمونهخوان کلمههایش را خط زدهاند، جملههایش را جابهجا کردهاند و در حاشیهاش شکل صحیح جمله را نوشتهاند؛ جایی از مسیر کتاب که یادمان میاندازد کتاب چه راه طولانی و پرماجرایی طی کرده تا خواندنی شود. این کیف هدیهی است برای معلمهای دوستدار کتاب و کلمه. کارت یادگاری : روی خطچینهای پشت کارت به احترام معلمی بنویسیم که کلمههای مهم را نشانمان داد. کلمههای مناسبی که جاهای خالی زندگیمان را پر کردند.متن روی کارت: برپا! به احترام کلمهها! |