تابلو مدل نقاشی مردم در آفتاب

ادوارد هاپر یک نقاش و چاپگر واقع‌گرای آمریکایی بود. او تأثیرات بسیاری بر نقاشان پاپ و واقع‌گرای دهه‌های 1960 و 1970 گذاشت. نشان‌دادن حس تنهایی، دورافتادگی و بیگانگی بین آدم‌ها و طبیعت از شاخصه‌های کارهای ادوارد هاپر است. سایه و روشن فضا، زاویه‌های بالا با سقف‌های مشخص و معماری خانه‌های رو به دری، پنجره‌های بزرگ و عریض، سرهای فروافتاده، سوژه‌های پشت به بیننده و کشتزارهای پهناور و خالی… اینها بعضی از المان‌های این نقاش عاشق سفر و دوستدار سینما و تنهاست که کشیده شده‌اند؛ تصاویر بی‌حرکت و متفاوت با آمریکای پرجنب‌وجوش و پرازدحام… آدم‌هایی که در سالن سینما، اتاق کار، کنار دریا و در کافه و هتل تنهایند و به هم نگاه نمی‌کنند. زن‌های نقاشی‌هایش بیشتر شبیه به هم‌اند، شاید به این دلیل که همسرش اجازه نمی‌داد غیر از خودش از کسی دیگر پرتره بکشد. هارپر جایی درباره ایده‌های نقاشی‌هایش گفته: اگر بتوانید چیزی را با کلمه بیان کنید، دیگر دلیلی برای کشیدن‌اش وجود ندارد.