کتاب با جام های شوکران اثر عبدالمجید نجفی

«سعید پیراهن ورزشی پوشیده بود و از چشم راستش خون می‌آمد. اما بی‌توجه به اطراف سرگرم مسگری بود؛ برای او مارال. به انتهای بازار رسید وسوار ماشین‌های کمپرسی شد. قیافه‌ی مردان دستار بر سر و زن‌ها و بچه‌هایی که به نظاره ایستاده بودند، کش می‌آمد. باد خنکی می‌وزید. پرچم‌ها در اهتزاز بود و چفیه‌ها در باد می‌رقصیدند. از خوزستان رسته بودند، از گرمای پنجاه درجه بالای صفر، از پشه‌های خون‌آشام و حالا به دره‌های سرسبز و ارتفاعات زیبا رسیده بودند. خورشید نور خود را از لابه‌لای شاخه‌ها بر کف جنگل می‌پاشید، اما همه مسگرهای جهان، توی سر او ظرف‌های مسی می‌ساختند.» آنچه خواندید، بخشی از رمان «با جام‌های شوکران» نوشته‌ی عبدالمجید نجفی است که از سوی انتشارات عصر داستان منتشر شده است. او درباره‌ی این رمان گفته: «با جام‌های شوکران مهم‌ترین قصه‌ام درباره‌ی مقاومت و پایداری است. شوکران، حقیقتی را به یاد می‌آورد و همه آنانی را که به خاطر حقیقت بر واقعیت شوریدند و جام‌هایی را سر کشیدند.» عبدالمجید نجفی دارای آثاری در زمینه مجموعه داستان، رمان، رمان نوجوان و... است. کت پشمی، چشم‌های مادرم، کابوس ژنرال، از ایستگاه چهارم تا سال گندم، کوچه‌باغی‌ها، آوازهای نارنجی، راز گمشده خاور، مامان بیتای ناتمام، سمفونی سیب‌زمینی، روزگار آفتابی، هدف بامداد مقابل و مهتاج عنوان‌هایی از آثار اوست.