کتاب مثنوی سحر حلال (داستان عشق گل و جم) اثر محمد بن یوسف اهلی شیرازی انتشارات امید سخن

محمد بن یوسف اهلی شیرازی، زاده 858 ه.ق در دارالعلم شیراز فرزند یوسف بن شهاب صوفی از شاعران پارسی گوی سبک هندی –مکتوب وقوع- و از معاصران عبدالرحمان جامی بوده و در محیط علمی عراق عجم نزد علامه جلال الدین دوانی تربیت یافته است و دربارهای تیموری، ترکمن (ترکمان) یا آق قویونلو و صفوی را دیده و سه قصیده مصنوع در مدح امیر علیشیر نوایی، سلطان یعقوب آق قویونلو و شاه اسماعیل صفوی دارد. نیز به مذهب شیعه اثناعشری بوده و اشعاری در منقبت حضرت ختمی مرتب محمد مصطفی (ص)، اهل بیت سلام الله علیهم و شهدای کربلا سروده است، حامد ربانی در مقدمه دیوان اشعار وی اشاره می کند که تخلص اهلی و معنای آن خاطرنشان می شود که احتمال این است که اهلی مقابل وحشی و به معنای رام و مأنوس باشد و در وجه تسمیه، کلمه اهلی، ارادت وی به اهل بیت پیامبر اکرم را نشان می دهد. بنابر برخی از منابع در جوانی به هرات رفته و در خدمت سلطان حسین بایقرا – پادشاه تیموری- بود و پس از مدتی ترک آنجا گفته و به آذربایجان نزد سلطان یعقوب آق قویوئنلو رفت و تا زمان مرگ وی در خدمتش بود و پس از آن به شیراز یعنی موطن خویش بازگشت و در سال 942 ه.ق درگذشت.